Lubię atmosferę w klasie, kiedy za oknem pada śnieg i trzeba zapalić światło. Podoba mi się wspólne wymyślanie scenariusza do przedstawienia. Zwłaszcza, kiedy nagle sypią się pomysły jeden za drugim! Lubię się śmiać z innymi na "wychowawczej". Lubię chodzić do szkoły. Do "budy" jak mówią dzieciaki, które uczę (zresztą - z niezłym skutkiem). A w tym zielonym zeszycie zapisuję sobie czasem, co się działo. Dzieciaki życie by oddały, żeby się dowiedzieć, co tu jest. Może kiedyś im przeczytam. Fragment. Może? Lektura pamiętnika młodej nauczycielki to nie lada gratka dla każdego ucznia. I jest to w dodatku lektura dozwolona! Ten pamiętnik, pożyczony przez Wydawnictwo Literatura od młodziutkiej nauczycielki może być jednocześnie doskonałą lekcją empatii dla każdego dziecka. Bo - jak to jest być po tej drugiej stronie? katedry

Gabrysia niedowidzi. Musi na przykład sprawdzać palcem, ile soku już nalała do szklanki. Rodzice strasznie się o nią boją. A przecież - kiedy ich nie ma - Gabrysia umie i wyjść z psem sąsiadki na spacer, i wrócić sama ze szkoły do domu, i nawet ugotować kompot! Powieść dla dzieci o pierwszych krokach ku samodzielności, o przyjaźni i szkolnej miłości.

Dziadek Felek w wymyślaniu zabaw jest lepszy od niejednej przedszkolanki! Przebiera się za tygrysa, pichci konfitury, zabiera wnuczkę na spacery i do zoo, a kiedy jest chory - nie leży i nie stęka, tylko pozwala Dorocie o siebie zadbać. Czasami babcia gniewa sie na dziadka, że jest taki niepoważny, ale Dorota nigdy. Bo jak tu się gniewać na superdziadka, który uwielbia życie i bierze z niego, ile sie da?